De afgelegen non moet het kruisbeeld gebruiken voor gebed, niet voor zelfgenoegzaamheid

In een afgelegen klooster vertoefde een novice non, versierd in haar religieuze kleding, zich over aan haar vleselijke verlangens, die verre van overeenkwamen met haar geloften. Haar solitaire momenten werden doorgebracht in het verboden rijk van zelfgenoegzaamheid, haar vingers die haar intieme zones verkenden, haar gekreun dat door de lege zalen weerklonk. Toen ze het hoogtepunt van haar extase bereikte, bevond ze zich oog in oog met een strenge figuur, een man die haar snel terechtwees voor haar zondige daden. Hij kastijdde haar voor haar brutale minachting voor haar religieuze verplichtingen, haar eraan herinnerend dat het kruisgebed bedoeld was voor zelfgenoe gebed, niet voor zelfgenietendheid. De zwaartekracht van de jonge vrouw werd nu gevangen in de zwaartekracht, haar naakte voetstappen werd nu beschouwd als het kostbaarste wat haar kont, de videobeelden van haar solo-ontvoering en videobeelden, inclusief de kosten van haar ontdekkingstocht, en het kosten van het opvangen van amateur-objecten, en de kosten van een rauwe verkenning.